سمفونی و رقص شعله‌ها
زندگی سرشار از شعله است و در درون هر فرد آتشفشانی از شعله‌ها میباشدسمفونی و رقص شعله‌ها
زندگی سرشار از شعله است و در درون هر فرد آتشفشانی از شعله‌ها میباشداشتباه (۱- معنی و مفهوم آن)
اشتباه یعنی چه؟ معنی اشتباه و اینکه چه چیزی و چه کاری اشتباه است و یا اشتباه نیست به جهانبینی (۱) فرد و یا جهانبینی جامعه (۲) بستگی دارد. ممکن است کاری از نظر فرد یا گروهی اشتباه باشد و از دید فرد و جمعی دگر آن کار نه تنها اشتباه نباشد بلکه یک بایستن و ضرورت باشد.
مثلا زمانی اعراب فکر میکردند دختر زائیدن اشتباه است و بهمین خاطر بلافاصله دخترشان را زنده بگور (اشتباهشان را مخفی) میکردند و بعدا فهمیدند که این تفکر و عملشان اشتباه بوده و یا اگر بهتر بگویم خواهند فهمید که دختر زائیدن یعنی زایش یک فرشته زیبائی به صورت انسان.
یا عده ای ممکن است که آزادی جنسی را عین آزادیخواهی و ترقی خواهی بدانند (که در جامعه ایران بین بعضی انتلکتوئلها (۳ ) بصورت مد درآمده ) در صورتی که عده ای دیگر آنرا آنارشیسم و هرج و مرج طلبی جنسی بدانند. از اینگونه مثالها زیاد است که مطرح کردن آنها در اینجا نمیگنجد!
پس برای تعریف اشتباه٬ اول باید مشخص کنیم که جهان و زندگی را چگونه می بینیم.
تا آنجا که من میدانم همه ادیان و ایدئولو‌ژیهای باخدا و بی خدا از زرتشت گرفته تا موسی و عیسی و محمد و مارکس و لنین٬ همه مدعی این هستند که جهان هدفی دارد و به سمت بهشت موعود و برابری و برادری و آزادی پیش میرود و هر ایدئولو‌ژی و مذهبی تلاش کرده که راهنمائی کند تا پیروانش هرچه کمتر اشتباه کنند تا بشریت هرچه زودتر به جامعه ایده آل خود برسد.
اگر واقعا (نه بطور اسمی و صوری و یا ارتجاعی) به هر یک از این ایدئولوژیها و با عقاید مشابه آنها معتقد باشیم٬ میتوانیم بگوئیم که جهان هدفدار است و در حال تکامل و جامعه بشری به سمت جامعه ایده آل (برابری٬ برادری و آزادی) به پیش میرود. با این دیدگاه میتوان اشتباه را اینگونه معنی کرد که: هر چیزی و هر کاری که در مسیر این حرکت تکاملی مانع ایجاد کند و یا باعث کندی این حرکت شود٬ اشتباه خواهد بود.
۱- جهانبینی: چگونه و از چه زاویه ای به زندگی و جهان مینگریم. هرکس خواه ناخواه یک جهانبینی دارد.
۲- جامعه: هر جمعی (بیش از یکنفر) که فرد بلحاظ فکری وابسته به آن است و از آن تغذیه فکری میشود و یا تاثیر میپذیرد و تاثیر میگذارد. مثل خانواده و ...
۳- انتلکتوئل با روشنفکر فرق دارد.
ادامه دارد...
آیا یک عاشق میتواند دروغ بگوید؟!
آدمی معمولا در پنج حالت حرف راست می زند و دروغ نمی گوید!
- آدم صادق باشد.
- وقتی که مسته و از خودش بیخود شده. مگر نمی گویند مستی و راستی؟
- در حالت هیپنوتیزم.
- وقتی که دچار تضاد شدید است. مثلا وقتی که داره شکنجه میشه و زیر شکنجه بریده٬ و یا وقتی که با دوستش دعوایش شده٬ هر چی که در رابطه با دوستش تو دلش بوده را خالی میکند و بیرون میریزد. حرفهائی را که در حالت عادی نمی تواند بزند در حالتی که کنترل خود را از دست داده است میزند.
- وقتی که عاشقه. یک عاشق نمیتواند به عشقش دروغ یگوید و چیزی را از او پنهان کند. اگر یک عاشق به معشوقش دروغ بگوید بهتر است در اصالت این عشق شک کرد و اگر بر فرض اینکه عاشق باشد٬ این دروغگوئیها همچون موریانه عشقشان را از تو می خورد و در نهایت عشقشان می پوکد و می پوسد! (البته ظرفیت طرف مقابل هم در این بحث جایگاه خاص خود را دارد و این را هم باید در نظر گرفت که صداقت با سادگی فرق دارد!).
در ضمن پنهان کردن و نگفتن چیزی٬ آنروی سکه دروغگوئی است و حرف ناقص و قسمتی از واقعیت را گفتن و بقیه را پوشاندن نیز دروع (پیچیده) است!