وقتی آدم توی خانواده بزرگ نمیشه٬ شخصیت و خصوصیاتش معمولا با اونهائی که تو خانواده بزرگ میشن مقداری فرق داره. بعنوان مثال شاید بشه گفت که مثل حبوبات دیمی و درختان خود رو بزرگ میشه و رشد میکنه.
اینجور افراد اگه وسط راه هرز نروند و تلف نشوند و بتونند شرایط خاص خودشون رو پشت سر بذارند و وارد جامعه بشن٬ نقاط مثبت و نقاط ضعف خاص خودشون رو دارند.
یکی از خصلتهای منفی من٬ که در افراد خانواده دار هم ممکنه وجود داشته باشه٬ پشتکار نداشتن هست. این نداشتن پشتکار در همه زمینه ها و حتی وبلاگ نویسی ام (در وبلاگهای قبلیم) خودش رو نشون داده.
از وقتی که با وبلاگ شیرینک آشنا شدم٬ پشتکار او در بروز کردنهای مستمرش را سرمشق خود قرار دادم و سعی کردم که حداقل روزی یکبار در اینجا بنویسم و آنروزها هم که نتونستم بنویسم٬ تقصیر درگیریهای روزمره زندگی بوده است (۱).
امیدوارم همانطور که عادت کرده ام هر روز نوشته های شیرینک را بخوانم٬ به روزانه نوشتن نیز عادت کنم.
(۱): بهانه های خوب برای آدمهای بد فراوان وجود دارد. (فریدون تنکابنی)
پشتکار مهمه دوست عزیز اما فکر نمی کنم اونهایی که در خانواده های سنتی بزرگ شده باشن خیلی چنین خصوصیتی داشته باشن در سیستم تربیت ایرانی فردیت و بها دادن به شخص و در نتیجه تلاشهای فردی چندان جایگاهی نداره. البته راجع به بروز کردن وبلاگ به طور مستمر من به تازگی چنین تجربه ای رو شروع کردم. موفق باشید
درودی سبز
خوشحالم که هر روز می نویسی، از زمانی که شروع به خواندن دلنوشته هایت کردم سعی می کنم هر روز سرکی بدین خلوت بکشم ... این هم اون مقدار فرقی که صحبتش رو کردی ، یک خصلت مثبت ...
در پناه دادار پایدار
..................................................
راستی اینجانب نتوانستم برای شیرینک پیامی بگذارم، کمی تا قسمتی سخت بود و وقت کشمکش نداشتم ،این هم پیام او :
درودی همیشه سبز به تو شیرینک
بیداری پر هیاهوست، باورهای سبز شاید بروند رو به خزان ... اما با تلخی و شیرینی هایش جاریست ...
در پناه دادار پایدار
ممنون که هر روز بهم سر میزنی ... و امیدوارم خصلتهای مثبتت هرچه شکوفاتر و پربار تر بشه...
............................................
میخاستم پیامت رو برای شیرینک کپی کنم که دیدم سختی را هموار کردی و خودت همانجا برایش نوشتی ...
اما من واقعا این روزا خسته می شم! هیچ حس نوشتنم نیست...
مامانم می گه:
تو اصلا جون نداری!
من رود کوچیکی بودم و دلم می خواست دریا باشم ... اما حالا یه مردابم ... پشتکار رو تو خودم دیدم با خانواده یا بی خانواده ..
سلام
خوبی؟؟؟؟
آره خوبه که هر روز میخوای بنویسی.......
منم میخونم
شاید اسمش فقدان پشتکار نیست!کمبود انگیزست.امیدوارم دونستن این که یه خواننده منتطر دارین انگیزه خوبی باشه.